Wie de gelegenheidswitte trui door een roze bril bekijkt, ziet elke dag een roze Remco

COLUMN

Bijna elke dag werd er in de Giro een roze Remco voorspeld (Originele foto: Photo News)

Ja, dit artikel gaat over Remco Evenepoel. Ja, er vloeit al meer dan genoeg inkt over het Belgisch godenkind. En ja, we moeten de hoge verwachtingen temperen en niet te veel druk leggen op de prille schouders van een 21-jarige. Maar neen, het is absoluut niet normaal wat die jongen op de Italiaanse wegen laat zien na een revalidatie van negen maanden. Dat mag (lees: moet) nog steeds elke dag uitvoerig onderstreept worden. Bij deze wil ik dan ook snel even mijn bewondering uiten met volgende iconische woorden: “Wat een prestatie, wat een prestatie!” Zo, dat is eruit, nu kunnen we weer even verder.

Het klopt namelijk wel dat de naam Remco Evenepoel de laatste week iets te veel over de tongen ging. Vooral de aardige alliteratie ‘Roze Remco’ liep de spuigaten uit. Na de zesde etappe waren Eurosportcommentatoren Jeroen Vanbelleghem en Karsten Kroon er rotsvast van overtuigd dat Remco de roze trui had overgenomen van De Marchi. Ook op Sporza kleurde Evenepoel al roze. Maar uiteindelijk bleek de Hongaar Attila Valter, overblijver van de vroege vlucht, nog aan het wiel van Simon Yates te hangen. De focus lag zodanig hard op Evenepoel dat al de andere renners letterlijk even vergeten werden.

Remco moest vrede nemen met een tweede plaats in het algemeen klassement en kreeg een gelegenheidswitte trui om de schouders. Remco nam daar ook vrede mee. Hij maakte meermaals duidelijk dat de roze trui geen doel is in de eerste week. De Belgische pers had het daar daarentegen wat moeilijker mee. Ook in de dagen na Remco’s roze minuutje werd er veelvuldig gebruik gemaakt van de ondertussen afgezaagde alliteratie ‘Roze Remco’. Elke ochtend werd er aangekondigd dat Remco wel eens de roze trui zou kunnen overnemen, elke avond werd verkondigd dat het misschien toch voor de volgende dag zou zijn. Wie de gelegenheidswitte trui door een roze bril bekijkt, ziet elke dag een roze Remco.

De vraag is of die overmatige aandacht wel even schadelijk is als sommigen beweren. Je hoort en leest de laatste dagen bijvoorbeeld veel reacties van Nederlanders die de aandacht voor onze Belgische topper overdreven vinden. Ze hebben gelijk, natuurlijk, maar is een gezonde portie chauvinisme uiteindelijk niet eigen aan de sportcultuur? Zo bombardeert het Nederlands wielermedium Wielerflits toch ook Bauke Mollema als favoriet voor de etappewinst vanaf dat het parcours een metertje oploopt. Zijn het bovendien niet de Nederlanders die zich elke keer al wereldkampioen voetbal wanen nog voor de openingswedstrijd is afgetrapt?

Een roze bril leidt tot de hoop en de verwachtingen die van topsport een spektakel maken. Zonder die verwachtingen is er achteraf geen vreugde of teleurstelling. Uiteindelijk houdt elke wielerfanaat in zijn of haar achterhoofd wel rekening met het scenario dat Evenepoel de roze trui pakt. Is het dan zo erg om dat ook uit te spreken? Volgens mij niet. Al hoop ik wel dat die afschuwelijke alliteratie een tijdje in de koelkast wordt gestopt. Tot in Milaan.

---

De Lead-Out is al in volle voorbereiding op de Sporza Tourmanager (stay tuned), maar de redacteurs volgen uiteraard ook de Giro op de voet. Mis geen enkele spectaculaire statistiek, verrassend interview of prangende mening via onze sociale mediakanalen: Facebook, Twitter en Instagram!