Hulde en kak voor Liège-Bastogne-Liège

COLUMN

Foto: Cor Vos

Liège-Bastogne-Liège. Een monument. Een Belgisch monument zelfs. En zo zijn er maar twee… Toch wordt er aan dat andere Belgische monument, de Ronde van Vlaanderen, elk jaar zoveel meer kak gehangen dan aan La Doyenne.

Komt het doordat de wedstrijd aan de andere kant van de taalgrens plaatsvindt? Of omdat er in het recente verleden weinig Belgische renners triomfeerden in Luik? Gilbert was de laatste, in zijn wonderjaar 2011. Voor Phil moeten we nog eens twaalf jaar terug, naar Frank Vandenbroucke – toen hij nog geen minister van Volksgezondheid was.

Wat er ook moge wezen, geen reden is geldig. Enkel hulde is op zijn plaats!

Hulde aan La Doyenne. De ouderdomsdeken. Sinds 1892 – het wiel was pas uitgevonden – wordt de koers verreden. We zijn toe aan de 107e editie! Het monument der monumenten eigenlijk. De Strade Bianche mag dan wel heroïsch ogen, ze zullen in Toscane nog vele boterhammetjes moeten eten vooraleer ze nog maar tot aan de enkels van Liège-Bastogne-Liège komen.

Hulde ook aan het onveranderde concept. Om ter eerst fietsen van Luik naar Bastenaken en terug. Simple comme bonjour. Zo simpel als goeiendag. Een verademing in tijden waarin de Driedaagse Brugge-De Panne een eendagswedstrijd blijkt te zijn of de Ronde van Italië in Jeruzalem begint.

Hulde aan het deelnemersveld. Tussen 1892 en 1976 wonnen er 54 Belgen en slechts 9 buitenlanders. Laat ons blij zijn dat dat tijdperk voorbij is en er nu Canadezen, Slovenen en Ecuadorianen tegen elkaar strijden om de zege. Roglic, Pogacar, Van Avermaet, Woods, Valverde, Alaphilippe, Carapaz… In welke eendagskoers krijg je deze kanjers nog samen aan de start?

En hulde aan het spektakel. La Redoute en de Roche-aux-Faucons zijn toch un autre biscuit dan pakweg de Cipressa en de Poggio. Wie herinnert zich de ontknoping van vorig jaar niet? Eén van de mooiste kopgroepen ooit die samen naar de meet rijdt, met Alaphilippe, Roglic, Pogacar en Hirschi. Een goede scheut dramatiek erbij: Alaphilippe juichte te vroeg, Roglic won als een duveltje uit een doosje. En als klap op de vuurpijl nog de terechte declassering van Alaphilippe die met één manoeuvre twee man uitschakelde voor de overwinning. De plottwisten van ‘Thuis’ zijn er niets tegen.

Hoog tijd voor een revolutie! Dat Bastogne vanaf vandaag terug geassocieerd mag worden met de koers, en niet meer met de koekjes. Dat La Doyenne opgenomen mag worden in het Nederlandstalig woordenboek. En dat Liège-Bastogne-Liège elk jaar verheerlijkt mag worden als was het het WK voetbal.

Beste koersfanaten, verenig u! Verzamel al uw stront – plat of vast, langwerpig of keutelvormig, bruin of groen - en hang het zondag rijkelijk aan La Doyenne!

---

Mis geen enkele spectaculaire statistiek, verrassend interview of belangrijke voorbeschouwing via onze sociale mediakanalen: Facebook, Twitter en Instagram!