Giromanager als experiment voor de Tour (2): hoe is het afgelopen?

Tijdens de Giromanager voerde ik een experiment uit: ik besloot de categorie tussen 3m en 6m een keertje over te slaan. Want welke voetbalploeg heeft nu nood aan een middenveld? Met mijn persoonlijk slechtste resultaat ooit heb ik een antwoord klaar: elke ploeg, zo blijkt.

COLUMN

In naam van de wetenschap legde ik mezelf in aanloop naar de Giro een strenge regel op: kies alleen maar voor toprenners van 7m of meer en vul je ploeg op met kleintjes van 2m. En dat allemaal voor u, beste lezer. Zodat u met het oog op de Tour eventueel een nieuwe tactiek voorhanden heeft. Maar wat blijkt? Na een tijd voelde de heldencape verstikkend aan, zat de spandex veel te strak en stortte deze zelfverklaarde superheld genadeloos neer. Een medaille voor moed en zelfopoffering, dat wel, maar dat is niet meer dan een doekje voor het bloeden.

LEES OOK. Giromanager als experiment voor de Tour: hoe ver reikt een ploeg zonder middenveld?

De theorie was voornamelijk gebaseerd op de voorbije klassiekers, waar vooral de dure toppers met de punten gingen lopen. En misschien had ik die tactiek dan ook moeten sparen voor de klassiekers, en niet moeten toepassen op een grote ronde. Maar de klassiekers vind ik net iets te belangrijk om zot te doen. En ik zag genoeg argumenten om het toch in een grote ronde te proberen.

Het resultaat? 15.142ste. Goed voor mijn absoluut slechtste resultaat in de Sporza Wielermanager ooit. Je kan een middelgroot Belgisch stadion – neem bijvoorbeeld Stayen in Sint-Truiden – vullen met de mensen die voor me zijn geëindigd.

Toegegeven, dat dieptepunt lag niet alleen aan de ‘geen middenveld’-strategie. En ik wil me ook niet verstoppen achter het coronabeestje. Ja, ik had veel uitvallers (8: Evenepoel, Hart, Vlasov, Ganna, Pedersen, Groves, Van den Berg, Fetter), maar die had iedereen. Het probleem was de timing van mijn transfers. Ik heb veel te lang gewacht, met het volgende idee: elke renner kan nog uitvallen, ik kan enkel nog een verschil maken als ik mijn transfers tot op het einde spaar. Maar net dan bleven de renners recht en gezond, en hielden de massale DNF’s op. Dus ja, een inschattingsfout die me vele plaatsen heeft gekost.

De ploeg waarmee ik aan de Giro begon. Ingebrachte transfers: Thomas, Caruso, Arensman en Dunbar.

Was mijn experiment wel geslaagd als ik een beter transferbeleid had toegepast? Nee, dat geloof ik niet. De top 10.000 was dan zeker gelukt, maar het doel is altijd om in de top 1.000 te eindigen. Daarom ben ik ook alles of niets gegaan.

Toch wil ik even herhalen: men kan argumenteren dat in de wetenschap een tegenvallend resultaat ook een resultaat is, en misschien zelfs meer waard is dan een succes. Het geldt namelijk als tegenbewijs. ‘De tactiek is niet per definitie succesvol’ is een sterkere conclusie dan ‘de tactiek is zeker één keer succesvol geweest’.

Daarom, op basis van dit enkele, petieterige experiment, geef ik graag een tip: SLA HET MIDDENVELD NOOIT OVER! Maar test het zeker zelf eens. Mét betere rennerkeuzes. Mét beter transferbeleid. En mét iets minder corona.

---

Blijf op de hoogte van al het nieuws in Sporza Wielermanagerland via Facebook, Twitter en Instagram. Of stel je vraag aan andere Wielermanagers op ons Forum!