Het Jaar van Henri Vandenabeele: “In een vrije rol naar de Dauphiné”

Na passages door Turkije, België en Frankrijk, staat neoprof Henri Vandenabeele vandaag aan de start van de Critérium du Dauphiné. Een virus gooide de afgelopen maanden wat roet in het eten, maar Henri wil zich in Frankrijk, samen met de andere jonkies van Team DSM, graag tonen in een vrije rol. “De streek van de laatste rit ken ik goed, daar ben ik nog op vakantie geweest vroeger.”

Rit 14 in de Giro met aankomst in Turijn zit er net op. “Schoon ritje”, opent Henri Vandenabeele als we hem nog eens opbellen net na zijn terugkomst van Gran Canaria. Simon Yates snelt naar de zege, Richard Carapaz pakt het roze en een ijzersterke Jai Hindley staat nu tweede in het algemeen klassement op luttele seconden van de Colombiaan.

Een week later zet de 26-jarige Australiër de Giro naar zijn hand. Voor Henri allerminst een verrassing. “Ik denk zelfs dat de derde week hem nog beter moet liggen”, klonk het een week eerder profetisch.

"Ik lag vorig jaar met Jai Hindley op de kamer tijdens de Tour of the Alps, sympathieke gast"

Hindley is namelijk geen onbekende voor Vandenabeele. “We hebben vorig jaar samen de Tour of the Alps gereden en ik lag toen met hem op de kamer. Het is een sympathieke gast, heel rustig en hij voelt zich zeker niet beter dan de rest. Toen hij vorig jaar problemen had met zijn zitvlak heb ik hem toch een paar keer een berichtje gestuurd.”

Zijn eigen ploeg zag in deze Giro dan weer hun kopman uitvallen. Romain Bardet moest door ziekte opgeven en zag een abrupt einde komen aan een ijzersterke Giro. “De ploeg had net een overwinning behaald met Alberto Dainese, de sfeer was top", zegt Henri. "Bardet was echt goed en zou niet ver van de eindoverwinning zitten, hij had zeker zijn plaats op het podium gehad. Het was de kans van zijn leven om eens een grote ronde te winnen, erg spijtig.”

"Het ging voor de ploeg een manier zijn om de miserie van alle kritiek te vergeten"

Een dikke streep door de rekening van Team DSM dat vooral mikt op successen in grote rondes."Het ging ook voor de ploeg een manier zijn om de miserie van alle kritiek te vergeten. Als je de Giro wint dan is alles meteen vergeten.”

Tweeluik Turkije - Waalse Pijl

Na zijn ijzersterke passage in de Ronde van Catalonië, sukkelde Vandenabeele met een virus. Twee weken later stond hij na een verstoorde voorbereiding aan de start van een tweeluik met de Ronde van Turkije en de Waalse Pijl. “Met dat ik ziek geworden was na Catalonië werd het een zware dubbel.”

"De Ronde van Turkije was bij momenten redelijk gevaarlijk"

Desondanks wou de jonge Belg van Team DSM voor een goed klassement gaan in Turkije. “Ik heb maar één deftige trainingsdag gehad voor Turkije. We wisten dat het moeilijk ging worden, maar uiteindelijk ben ik nog tiende kunnen eindigen. Ik moet wel zeggen dat Turkije niet meteen het tofste rondje was qua beleving, het was redelijk gevaarlijk bij momenten.”

Bron: Photo News/Cor Vos

“Er lagen redelijk veel putten in de weg en ook de weginfrastructuur liet te wensen over. En dan waren er nog die kleinere Turkse ploegen, die zich natuurlijk wilden bewijzen, maar dat zijn niet altijd de meest handige fietsers in het peloton.”

Ondanks alle gevaarte pakte Team DSM in Turkije zijn eerste zege van het seizoen met Sam Welsford in de sprint. “Het was de eerste keer dat Sam zijn kans mocht gaan en hij maakt het meteen af. Hij zal later tot de topsprinters behoren", aldus Vandenabeele.

Van Turkije ging het meteen door naar België voor zijn debuut in de Waalse Pijl al verliep de reis niet zoals gehoopt. “Ik kwam na een lange reisdag aan in Düsseldorf en dacht nog een rustig middagje te hebben in Maastricht met de ploeg. Ik sprong in mijn auto en zag dat mijn stuur gestolen was. Daardoor heb ik nog een extra nacht in Düsseldorf moeten blijven.”

In de Waalse Pijl kwam Vandenabeele uiteindelijk als 94ste over de streep. “Ik was niet meer zo top om eerlijk te zijn, bij de eerste keer Muur van Hoei wist ik al dat het gene vette ging worden. Na de Waalse Pijl had ik het ook even gehad. Ik voelde dat ik niet meer in goede conditie was.”

Betonnen benen

In zijn voorbereiding op de Dauphiné tekende Vandenabeele afgelopen week present in de Alpes Isère Tour na bijna een maand zonder koers. “Ik heb wel graag lange trainingsblokken. Zo ben ik even weg uit de stress van de koers. Na de Dauphiné zal het weer een periode zonder koers zijn.”

"Tegen het WK voor beloften of de Baby Giro zou ik neen zeggen"

De Alpes Isère Tour is een 2.2 wielerwedstrijd met heel wat beloftenploegen aan de start. Zo ging ook Henri mee met het Development Team van DSM. “Het is niet zo een heel hoog niveau, maar er staan wel veel goeie beloften, zoals Romain Grégoire (FDJ), aan de start en een paar profs zoals Pierre Rolland bijvoorbeeld. Het WK voor beloften of de Baby Giro daar zou ik niet meer willen starten. Om daar als prof aan mee te doen, vind ik maar stom.”

Vandenabeele zakte met ambitie af naar Frankrijk. “Het is de bedoeling om voor eindwinst te gaan in dat rondje, maar als World-Tour coureur zal er naar mij gekeken worden.” Nog een bijkomende moeilijkheidsfactor is zijn pollenallergie. “Het zal afwachten zijn, ik heb er vandaag in gereden en heb er toch last van.”

Uiteindelijk bleek het niet het rondje te worden waar Vandenabeele op gehoopt had. Na enkele moeilijke dagen op de fiets eindigde de neoprof 58ste in het algemeen klassement. “Zaterdag en zondag had ik betonnen benen. Het is nu een vraagteken of het iets met de pollen te maken heeft, maar ik had het zeker niet verwacht.”

DSM met jonkies naar Dauphiné

De laatste dagen hield Vandenabeele het rustig in de aanloop naar zijn debuut in Dauphiné, waar hij zich hoopt te kunnen tonen. "Ik zal een redelijk vrije rol hebben, want we staan daar allemaal met jonge mannen aan de start.”

Team DSM kiest er dit jaar voor om niet zijn hele Tourploeg aan de start van de Dauphiné te brengen. “De ploeg voor de Tour zit nu op hoogtestage en zullen zich in de Ronde van Zwitserland voorbereiden. Wij staan er dus met een jonge ploeg aan de start, allemaal in een vrije rol voor de vroege vlucht."

"Ik ben niet de beste tijdrijder, er is nog werk aan"

Een goed eindklassement is niet prioritair voor Vandenabeele in zijn eerste Dauphiné. “Er zit een lange tijdrit in en dan wordt het moeilijk. Ik ben niet de beste tijdrijder, er is nog werk aan (lacht). Ik doe het ook niet super graag."

Vandenabeele heeft het meer voor de lange en steile klimritten. “Vooral die laatste twee ritten zijn zot. Bij de start meteen de Galibier naar omhoog, afdalen, dan de Croix de Fer, weer naar beneden en dan nog een laatste klim. De laatste rit is ook echt mooi, ik ben er vroeger nog op vakantie geweest, ik ken de streek daar een beetje. Die twee ritten daar kijk ik wel naar uit. Maar ook in het begin zijn er ritten in het middengebergte waar een vlucht weleens tot het einde kan gaan.”

To be continued....

---

Blijf ons zeker volgen om op de hoogte te blijven van de avonturen van Henri Vandenabeele in zijn eerste jaar als prof.